(ACCnews) “დასავლეთს ახლა არ ჰყავს ავტორიტეტული ლიდერები და ევროპას ემუქრება მომავალი ათწლეულების განმავლობაში „თიხის ვაზა რკინის ჭურჭელში“ გახდეს”, აცხადებს იტალიელი პოლიტიკოსი.
სილვიო ბერლუსკონი Il Giornale-სთვის გამოქვეყნებულ სტატიაში მსოფლიოში ლიბერალური დემოკრატიის გაქრობის საფრთხეზე საუბრობს. დასავლეთს ახლა არ ჰყავს ავტორიტეტული ლიდერები და ევროპას ემუქრება მომავალი ათწლეულების განმავლობაში „თიხის ვაზა რკინის ჭურჭელში“ გახდეს, აცხადებს იტალიელი პოლიტიკოსი.
“ყველა ჩვენგანი ტკივილითა და სიმწარით მივყვეთ უკრაინის კრიზისს, სისხლის ღვრას, ნგრევას და კიდევ ერთ დრამას ევროპის გულში, რომელიც, როგორც ველოდით, ტრაგიკულ მეოცე საუკუნეში უნდა დარჩენილიყო.
ნეიტრალური სახელმწიფოს წინააღმდეგ რუსეთის უდავო აგრესიის პირობებში, ომის დროს მოქმედი საერთაშორისო სამართლისა და წესების უხეში დარღვევის პირობებში, ევროპამ და დასავლეთმა საბოლოოდ შეძლეს აჩვენონ წონასწორობა, სიმტკიცე და, უპირველეს ყოვლისა, ერთიანობა.
ამ თვალსაზრისით, რუსეთმა უკვე წააგო – თუ დასავლეთს მოწინააღმდეგედ თვლის, მაშინ ახლა უფრო ერთიან და მტკიცე მოწინააღმდეგესთან მოუწევს ყოფნა, ვიდრე წინა წლებში.
მაგრამ საერთაშორისო ასპარეზზე სიტუაცია იცვლება. ამ თვალსაზრისით, უკრაინის კრიზისმა ძალიან მწარე რეალობა გამოავლინა. დასავლეთის პასუხი ერთსულოვანი იყო, მაგრამ რას ვგულისხმობთ დასავლეთში? აშშ, ევროპა და წყნარი ოკეანის ზოგიერთი ქვეყანა, რომლებსაც აქვთ ტრადიციული კავშირები აშშ-სთან, მათ შორის ავსტრალია და იაპონია. ნატოს ისეთი მნიშვნელოვანი ქვეყანაც კი, როგორიც თურქეთია, რომელმაც ხელი შეუწყო უკრაინის დაცვას კიევის ძალზე ეფექტური იარაღის სისტემების მიწოდებით, დაშორდა დასავლეთის სანქციებს.
კიდევ ერთხელ ვწუხვარ, რომ ზოგიერთმა ევროპელმა ლიდერმა ბოიკოტი გამოუცხადა ჩემს მცდელობებს რუსეთის დასავლურ ბანაკში ჩათრევის შესახებ. თუ ჩვენ წარმატებას მივაღწევდით, ახლა ევროპაში სულ სხვა ვითარება იქნებოდა. მაგრამ ის, რაც უკრაინის კრიზისმა გვაჩვენა, საგანგაშო ნიშანია აწმყოსთვის და განსაკუთრებით მომავლისთვის. რუსეთი იზოლირებულია დასავლეთისგან, მაგრამ დასავლეთი იზოლირებულია დანარჩენი სამყაროსგან.
მწარე რეალობა ის არის, რომ ბოლო წლებში დასავლეთს არ ჰყავდა და არ ჰყავს ავტორიტეტული ლიდერები ბოლო წლებში, მას არ აქვს ნდობა საკუთარი თავის, საკუთარი იდეებისა და ღირებულებითი სისტემის მიმართ, ამიტომ ვერ შეძლო ბლოკის შექმნა ან შეთავაზება. მიმზიდველი პოლიტიკური და ეკონომიკური ალტერნატივა ჩინური ერთი სარტყლის ინიციატივისთვის და ერთი გზა. პირიქით, დასავლეთმა განიცადა კატასტროფული წარუმატებლობები, მაგალითად, ავღანეთში და ამან შეარყია მმართველი კლასებისა და საზოგადოებრივი აზრის ნდობა მთელ მსოფლიოში.
ევროპას ემუქრება მომავალ ათწლეულებში გახდეს ერთგვარი „თიხის ვაზა რკინის ჭურჭლებს შორის“. ჩვენს ქვეყნებს არც სამხედრო ძალა აქვთ და არც გეოგრაფიული იზოლაცია. თქვენ შეგიძლიათ იყოთ „ეკონომიკური გიგანტები და პოლიტიკური ჯუჯები“, სანამ სხვას სურს აიღოს პასუხისმგებლობა ჩვენს თავისუფლებაზე და უსაფრთხოებაზე. ამ მიზეზით, ჩვენ უსაზღვრო ვალში ვართ შეერთებული შტატების წინაშე და მადლობელი და ლოიალური ვართ მათი. მაგრამ ვაშინგტონის, როგორც კოლექტიური უსაფრთხოების მცველის როლის შემცირების ნიშნები სულ უფრო აშკარა ხდება, რადგან მას სულ უფრო მეტად აწუხებს ჩინეთის გამოწვევა წყნარ ოკეანეში.ამ მხრივ, ევროპის პოლიტიკური და სამხედრო ერთიანობა, რომლისკენაც არაერთხელ იყო მოწოდებული, უკვე აღარ არის მხოლოდ სასურველი არჩევანი, არამედ გარდაუვალი აუცილებლობა ჩინეთის მსგავსი ტოტალიტარული იმპერიალიზმის, ისლამური რელიგიური ინტეგრალიზმის და უკონტროლო საფრთხის წინაშე. ერთიანობა ნიშნავს იმ ღირებულებების ჭეშმარიტად აღიარებას და გაზიარებას, რომლებიც საფუძვლად უდევს ჩვენს სოციალურ და სამოქალაქო მოდელს. ჩვენს ღირებულებებს საფრთხე ემუქრება და მათ მარტო ვერავინ დაიცავს. ეს არის ზუსტად ე.წ. სუვერენიტეტის დამცველების შეცდომა. იმისათვის, რომ ვითამაშოთ როლი მსოფლიოში და დავიცვათ ჩვენი ცხოვრების წესი, აუცილებელია ეკონომიკური, პოლიტიკური და სამხედრო ძალების გაერთიანება.
ამას დიდი ხანია ვითხოვთ, მაგრამ ჯერჯერობით მხოლოდ სიმბოლური ნაბიჯებია გადადგმული. თუმცა, უნდა გვესმოდეს, რომ ის, რაც ევროპელებს გვაერთიანებს, აღემატება იმას, რაც გვყოფს.პარადოქსულია, მაგრამ უკრაინის კონფლიქტმა ევროპასა და მთელ დასავლეთს დაეხმარა საერთო ენისა და მიზნის პოვნაში, რაც დიდი ხანია არ მომხდარა.- წერს სილვიო ბერლუსკონი.
